躁怒 [ zào nù ]
烦躁愤怒。
猜忿 [ cāi fèn ]
疑忌愤恨。
愤争 [ fèn zhēng ]
激愤相争。
牢剌 [ láo là ]
忧愤不平。
凭噫 [ píng yī ]
愤懑抑郁。
恚责 [ huì zé ]
愤怒斥责。
愤抑 [ fèn yì ]
悲愤抑郁。
穷恚 [ qióng huì ]
窘困怨愤。
愤恼 [ fèn nǎo ]
气愤，恼怒。
陵愤 [ líng fèn ]
骄浮愤激。《晋书·孙楚传论》：“违逊让之道，肆陵愤之气，丁年沉废，谅自取矣。”
不平 [ bù píng ]
（一）、不公平：看见了不平的事，他都想管。（二）、不公平的事：路见不平，拔刀相助。（三）、因不公平的事而愤怒或不满：…
愤邑 [ fèn yì ]
亦作“ 愤悒 ”。愤恨忧郁。《后汉书·应劭传》：“岂繄自谓必合道衷，心焉愤邑，聊以藉手。” 晋 赵至 《与嵇茂齐书》…
慷惋 [ kāng wǎn ]
愤激怨恨。
死愤 [ sǐ fèn ]
激愤敢死。
忧恚 [ yōu huì ]
忧愁愤恨。
嗟愤 [ jiē fèn ]
叹恨；愤恨。
愤痛 [ fèn tòng ]
愤怒悲痛。
恳愤 [ kěn fèn ]
勤恳发愤。
愤踊 [ fèn yǒng ]
愤发踊跃。
厌愤 [ yàn fèn ]
厌恶愤恨。
愤怨 [ fèn yuàn ]
愤怒怨恨。
愤积 [ fèn jī ]
愤懑充积。
愤时嫉俗 [ fèn shí jī sú ]
愤：愤恨，不满；嫉：憎恶，仇恨；俗：世俗。痛恨、憎恶腐朽、黑暗的社会现状。
感恚 [ gǎn huì ]
愤恨。感，通“憾”。
忼忼 [ kāng kāng ]
意气愤激貌。