第4个字为禅的词语

一指头禅 [ yī zhǐ tou chán ]
佛教禅宗用语，喻万法归一。宋俱胝和尚向天龙和尚询问佛教教义时，天龙竖一手指，俱胝立即大悟。此后凡有人向俱胝求教…

奏宜封禅 [ zòu yí fēng shàn ]
是一篇古文。

一切行禅 [ yī qiè xíng chán ]
大乘之一切行法皆含摄于禅定中。

野狐谈禅 [ yě hú tán chán ]
在禅宗中，流入邪僻、未悟而妄称开悟，禅家一概斥之为“野狐禅”。

黄面老禅 [ huáng miàn lǎo chán ]
指释迦牟尼。佛像的脸部大都涂成金黄色，故称。宋陈与义《觉心画山水赋》：“天寧堂中，黄面老禪，四海无人，碧眼视天…

出世间禅 [ chū shì jiān chán ]
佛家语，禅为梵语禅那之略。盖禅那之思惟审虑，自有定止寂静之义，故名为定，而三昧无思惟审虑之义，故名为禅也。今总…

九种大禅 [ jiǔ zhǒng dà chán ]

六欲四禅 [ liù yù sì chán ]

四时坐禅 [ sì shí zuò chán ]

定山祖禅 [ dìng shān zǔ chán ]

少林血禅 [ shǎo lín xuè chán ]

普劝坐禅仪 [ pǔ quàn zuò chán yí ]

永明寿禅师 [ yǒng míng shòu chán shī ]

皇甫笑禅 [ huáng fǔ xiào chán ]

百丈逃禅 [ bǎi zhàng táo chán ]

萨迦班禅 [ sà jiā bān chán ]

都市帅禅师 [ dū shì shuài chán shī ]

金璧峰禅师 [ jīn bì fēng chán shī ]

题义公禅房 [ tí yì gōng chán fáng ]

高峰妙禅师 [ gāo fēng miào chán shī ]

古观音禅寺 [ gǔ guān yīn chán sì ]

早乙女禅十郎 [ zǎo yǐ nǚ chán shí láng ]

桃华月禅 [ táo huá yuè chán ]

耘机补禅 [ yún jī bǔ chán ]

破匣求禅 [ pò xiá qiú chán ]